تفاوت صفحات لمسی مقاومتی و خازنی؟!

از زمانی که فناوری صفحه نمایش‌های لمسی در سال ۱۹۷۱ در مرکز تحقیقاتی دانشگاه کنتاکی آمریکا، پا به عرصه وجود گذاشت، فراز و نشیب‌های بسیاری را طی کرد، تا این‌که صفحه نمایش‌های لمسی امروزی شکل گرفتند. گوشی‌های موبایل و تبلت و دستگاه‌های مختلفی امروزه وجود دارند که از فناوری‌های مختلف صفحه لمسی استفاده می‌کنند. این فناوری علاوه بر جذابیتی که دارد، باعث افزایش سهولت انجام کار کردن با این دستگاه‌ها شده است. به همین دلیل هنوز هم که هنوز است، شرکت‌ها و موسسات تحقیقاتی بسیاری در حال کار کردن بروی آن، برای توسعه آن هستند.

از بین فن‌آوری‌های موجود دو نوع آن بیش‌تر مورد توجه و استفاده قرار گرفته است:

صفحه لمسی مقاومتی (Resistive Touchscreen Display)

این فناوری، ارزان‌ترین و در عین حال، ساده ترین نوع فناوری برای صفحه لمسی است. البته شاید دیگر در حال منسوخ شدن باشد. ولی به دلیل ارزان بودن آن هنوز شاید در دستگاه‌ها و گوشی‌های مختلفی دیده شود. طرز کار این نوع صفحه لمسی ها به این صورت است که زمانی که با حرکت مکانیکی دست، اتصالی بین دو ورقه حاوی جریان الکتریکی برقرار می‌شود، محل دقیق ضربه مشخص و به برنامه‌های مختلف تحویل داده می‌شود.

در این فناوری، صفحه لمسی از چند لایه تشکیل شده‌است که مهم‌ترین‌شان، دو لایه فلزی‌ست. لایه‌های مقاومتی (حساس به فشار) با فاصله کمی از هم جدا شده‌اند. وقتی این صفحه در نقطه خاصی توسط شیئ، لمس شود، صفحات مقاومتی در آن نقطه به یکدیگر متصل می‌گردند. در این حالت صفحه به صورت مقاومت عمل کرده و جریان الکتریکی صفحه تغییر می‌کند که توسط یک کنترلر، پردازش می‌شود. تغییر جریان به این نحو است که برحسب تعداد سیم‌های استفاده شده و مکان اتصال، مقاومت بین صفحات متفاوت خواهد بود.

در هنگام استفاده از صفحه لمسی با تاچ مقاومتی می‌توان از دست، دستکش و یا قلم استایلوس نیز استفاده کرد و دارای قیمت مناسبی می باشد. نمونه ای از صفحات نمایش لمسی مقاومتی را می توان در گوشی های Nokia N97 و Nokia 5800 XpressMusic و … مشاهده نمود.

بدین ترتیب این ساده ترین فناوری است که شاید معایبی داشته باشد؛ از جمله آن، می‌توان به عمر مفید پایین‌تر آن نسبت به دیگر فناوری‌ها و همچنین عدم پشتیبانی از لمس چندین نقطه اشاره کرد. هچنین به دلیل بازتاب نور، در برخی موارد کاربران را در هنگام استفاده دچار مشکل می‌کند.

صفحه لمسی خازنی (Capacitive Touchscreen Display)

این نوع فناوری برای صفحه نمایش های لمسی، از جریان الکتریسیته خود بدن استفاده کرده و زمانی که دست شخصی در نقطه ای از صفحه قرار می‌گیرد، محل دقیق ضربه مشخص می شود. از جمله مزایای آن می‌توان به پشتیبانی از لمس چندین نقطه و عمر مفید طولانی تر اشاره کرد. ولی شما برای لمس این چنین صفحه‌هایی نمی توانید از شئ دیگری به غیر از دستتان استفاده کنید.

صفحه لمسی خازنی (یا الکترواستاتیک)، صفحه‌ایست که با موادی همچون اکسید نازک ایندیم پوشانده شده‌است که جریان ثابتی را از حسگر عبور می‌دهد. بنابراین حسگر باعث میدان دقیقاً کنترل‌شده‌ای از الکترون‌های ذخیره ‌شده در هر دو محور افقی و عمودی می‌شود که دارای ظرفیت خازنی خواهد بود. وقتی میدان خازنی نرمال حسگر (در حالت پایه) توسط میدان خازنی دیگری (مثلاً انگشت انسان) تغییر کند، مدارات الکترونیکی که در گوشه‌های صفحه قرار دارند، برآیند تغییرات موج سینوسی میدان مرجع را اندازه‌گیری می‌کند و این اطلاعات را برای محاسبات ریاضی به کنترلر می‌فرستند.

صفحه نمایش های لمسی خازنی، برخلاف مدل تاچ مقاومتی در یک لحظه قابلیت ثبت تماس را دارند و نور به اندازه کافی از آن عبور می کند. همچنین این نوع صفحه نمایش از عوامل بیرونی تاثیر نمی پذیرد و قدرت تفکیک بالایی دارد؛ ولی در مقابل رطوبت و آلودگی کاملا آسیب پذیر می باشد. سرعت پاسخ دهی این صفحات معمولاً از صفحات نمایش لمسی مقاومتی بالاتر است و فناوری چند-لمسی به خوبی بر روی آنها پیاده سازی شده است.

منبع