اخبار تکنولوژی
موفقیت تیم کمیکار ایران در مسابقات جهانی 2016 استرالیا
قدم نهادن درمسیر علم و دانش، علاوه بر عزمی برخاسته از تعهد و ایثار، قدم هایی محکم و استوار، بصیرتی دین مدار و پر عیار می طلبد. آگاهی روزافزون مردم و ارتقای سطح فکری آنان مرهون تلاش ها و زحمات افرادی است که علم ودانش و تخصص خود را، صمیمانه وبی دریغ به دیگران تقدیم می کنند.
مایه بسی افتخار و مباهات است که تیم ملی کمیکار ایران (رکسون) با همراهی جناب آقای مهندس رضا محزونیه، از اعضای فعال انجمن های تخصصی برق و الکترونیک ایران – ECA – موفق به کسب مقام سوم مسابقات جهانی کمیکار 2016 در کشور استرالیا شده اند.
بدینوسیله مراتب تبریک و تهنیت در کسب این موفقیت بزرگ و نیز سپاس خود از همکاری صمیمانه ایشان در انجمن های تخصصی برق و الکترونیک ECA را اعلام داشته و مزید توفیقات روزافزونشان را از درگاه حضرت احدیت مسئلت می نماییم.
با سلام
مسابقات کمیکار (ChemECar) مسابقه ای جهانی که برای مهندسان شیمی طراحی شده. یک ماشین با ابعاد کوچک که ماکزیمم ابعاد در مسابقات جهانی 30*20*40 سانتی متر هست. نیروی محرکه این ماشین باید توسط دانشجوهای شیمی طراحی بشه . تعداد زیادی از تیم ها از پیل های الکتروشیمیایی استفاده میکنن و با استفاده از ولتاژ و جریانی که ایجاد میشه یه موتور الکتریکی رو به حرکت در میارن. تعدادی از تیم ها هم از سیستم بادی استفاده میکنن و با استفاده از یک مخزن گاز و یک فرآیند شیمیایی که گاز تولید میکنه یک فشار باد ایجاد میکنن و با اون ماشینشون رو به حرکت در میارن. مسئله مهم بعدی که در واقع تیم برتر رو در مسابقات مشخص میکنه اینه که نحوه ی امتیاز دهی توی این مسابقه به این صورته که یک متراژ برای تیم ها در روز مسابقه اعلام میشه که این متراژ معمولا بین 5 تا 30 متر هست. ماشین باید از نقطه استارت که شروع به حرکت میکنه دقیقا سر متراژ مشخص شده بایسته و هر چقدر که از خط پایان فاصله داشته باشه یعنی جلوتر یا عقب تر بایسته خطا حساب میشه و تیمی برنده هست که کمترین خطا رو داشه باشه . نکته مهم اینه که برای اندازه گیری متراژ نمیشه از سنسور فاصله یا انکودر یا پردازنده ای برای اندازه گیری زمان سپری شده استفاده کرد.حتی از رگولاتور برای ثابت کردن سرعت موتور نمیشه استفاده کرد و باید خود باتری ها ثبات لازم رو داشته باشه. اندازه گیری زمان هم باید از طریق کنترل یک فرآیند شیمیایی انجام بشه. مثلا یکی از روش ها که اکثر تیم ها استفاده میکنن به اسم ساعت یدی شناخته میشه. که تشکیل شده از یک محلول که با توجه به غلظتش پس از گذشت مدت زمان مشخصی تغییر رنگی درونش اتفاق میافته و با استفاده از یک سنسور رنگ میشه تشخیص داد که رنگ محلول تغییر کرده و موتور از کار بیافته. فرآیندهای شیمیایی مختلفی وجود داره که میشه با استفاده از سیستم ها و سنسورهای الکترونیکی تغییرات رو درون اونها زیر نظر داشت و به یه حدی که رسید بفهمیم که چه مدت زمانی گذشته.
توی مسابقات ایران یک لیگ هم به اسم لیگ آزاد یا لیگ قدرت وجود داره که هر تیمی که بتونه وزن بیشتری رو در مسافت بیشتری ببره برنده هست. البته وزن خالص ماشین توی امتیاز نهایی توی این لیگ خیلی اثر داره و هرچقدر کمتر باشه امتیاز بیشتر میشه .
تیم ما توی مسابقات کشوری که توی دانشگاه اصفهان سال 94 بهمن ماه برگذار شد توی هردوتا قسمت عملکرد و آزاد اول شده و تونستیم دعوت نامه شرکت در مسابقات آدلاید استرالیا رو دریافت کنیم. خداروشکر مسئولین دانشگاه پیام نور هم حمایت مالی لازم رو انجام دادن و ما تونستیم به این مسابقات بریم و مقام سوم رو کسب کنیم.
نقش من توی این تیم به عنوان عضو الکترونیکی این بود که مداری طراحی کنم تا بتونه اون فرآیند شیمیایی رو کنترل کنه و ماشین رو سر متراژ مشخص نگه داره.
جا داره از بقیه اعضای تیم آقایان : فرامز دهدار،دانیال امیدقائمی،بنیامین یوسفی،محمد افتاده و مهران تیموری تشکر کنم.