25 میکروچیپ که دنیا را متحول کرد

لیستی از برخی از نوآورانه ترین، جذاب ترین و الهام بخش ترین مدارهای مجتمع IC

فرض کنید یک مدار میکرو هوشمندانه خیالی بسازید و در تکه ای از سیلیکون تراش دهید، و این خلاقیت کوچک شما باعث یک انقلاب در صنعت تکنولوژی شود. در واقع این اتفاق با ریز پردازنده 8088 اینتل و Mostek MK4096 با DRAM چهار کیلوبایتی و پردازنده سیگنال دیجیتال Texas Instruments TMS32010رخ داد.

در میان بسیاری از تراشه‌های بزرگی که در طول نیم قرن سلطه مدارهای مجتمع تولید شده، گروه کوچکی متمایز بودند. طرح‌های آن‌ها آن‌قدر پیشرفته و جلوتر از زمانشان بود که کافیست بگوییم آنها فناوری به ما دادند که زندگی کوتاه و یا خسته کننده ما را در این جهان برای زندگی ارزشمندتر کنند.

 ما در اینجا لیستی از 25 آی سی (مدارهای مجتمع) را جمع آوری کرده‌ایم که فکر می‌کنیم بهترین محصولات را در بین مدارهایی که جک کیلبی و رابرت نویس ساختند، دارند. برخی از اینها به آیتم های قابل ستایش در چیپ‌پراتی تبدیل شده اند: به عنوان مثال تایمر 555 سیگنتیکس. برخی دیگر مانند تقویت کننده عملیاتی 741 فرچایلد به عنوان نمونه طراحی در کتاب‌های درسی شناخته شده‌اند. برخی دیگر مانند میکروکنترلرهای PIC شرکت Microchip Technology، بیلیون‌ها فروخته‌اند و هنوز هم هستند. تعداد کمی از این مدارها مانند حافظه فلش توشیبا، بازارهای کاملاً جدیدی را ایجاد کردند و حداقل یکی از آن‌ها به مرجع فرهنگی علمی و محبوب در فرهنگ عمومی تبدیل شد.

این لیست همان چیزی است که پس از هفته‌ها بحث و جدل شدید بین نویسنده و منابع مورد اعتماد او، و چندین ویراستار IEEE Spectrum باقی مانده است. هدف ما این نبوده که یک حساب جامع از هر تراشه ای که یک موفقیت تجاری یا یک پیشرفت فنی بزرگ بوده را جمع آوری کنیم. همچنین نمی‌توانستیم تراشه‌هایی را به این لیست اضافه کنیم که عالی بودند ولی آنقدر مبهم، که فقط پنج مهندس طراح آنها را به خاطر بسپارند. تمرکز ما روی تراشه هایی بوده که منحصربه‌فرد، جذاب و الهام‌بخش بودند. مهم‌تر از همه، ما به دنبال آی‌سی‌هایی بودیم که بر زندگی بسیاری از مردم تاثیرگذار بوده باشند، تراشه‌هایی که به بخشی از ابزارهایی تبدیل شده اند که تکان دهنده و نمادی از روندهای فناوری بودند و یا به سادگی، مردم را خوشحال کردند.

همچنین می‌خواهیم بدانیم نظر شما چیست. آیا تراشه ای وجود دارد که جای آن در لیست ما خالی باشد و از غیبت این تراشه ناراحت شده باشید؟(می‌توانید در قسمت نظرات، تراشه های پیشنهادی خود را با ما به اشتراک بگذارید)

Signetics NE555 Timer (1971)

تابستان سال 1970 بود که هانس کامنزیند، در دفتر کوچک خود در مرکز شهر سانی ویل، کالیفرنیا بود و اقتصاد در آن دوره درحال رکود قرارداشت؛ او سالانه با کمتر از 15000دلار درآمد، با داشتن یک همسر و 4 فرزند در زندگی خود واقعا نیاز به یک اختراع خوب و منحصر به فرد داشت، و توانست یکی از بهترین تراشه های دوران خود را اختراع کند. NE555 یک آی سی ساده بود که می‌توانست به عنوان یک تایمر و یا یک نواسانگر عمل کند؛ و در نیمه هادی های آنالوگ از جمله در لوازم آشپزخانه ،اسباب بازی ها، فضاپیما ها و چندین هزار چیز دیگر پرفروش ترین باشد.

زمانی ایده 555 به ذهن او رسید که در حال کار بر روی یک نوع سیستم به نام Phase-Locked Loop بود. با انجام تغییراتی، این مدار به عنوان یک تایمر ساده کار می‌کرد یعنی شما می‌توانستید آن را فعال کنید و برای مدت زمانی مشخصی اجرا شود. گرچه به نظر ساده می‌رسید، اما هیچ محصولی با این ویژگی در آن زمان وجود نداشت.

وقتی 555 در سال ۱۹۷۱ به بازار عرضه شد، حسابی شگفتی جامعه مهندسی را برانگیخت و می‌گویند بسیاری از این تراشه ها به فروش رسید. مهندسان همچنان از 555 برای ساخت ماژول‌های الکترونیکی کاربردی و همچنین چیزهای کم‌اهمیت‌تر مانند چراغ‌های سبک “Knight Rider” برای گریل خودرو استفاده می‌کنند.

Texas Instruments TMC0281 Speech Synthesizer (1978)

TMC0281 اولین تک تراشه ی سخنگو اسباب بازی آموزشی speak&spell شرکت Texas Instruments بود و در فیلم استیون اسپیلبرگ بیگانه (E.T) از این تراشه برای ساختن وسیله ارتباطی بین سیاره ای خود استفاده می‌کند.

این دستگاه قابلیت تبدیل متن به گفتار را داشت و می‌توانست صدای انسان را با استفاده از مدارات مجتمع الکترونیکی تولید کند. این سنتز کننده گفتار قابلیت اتصال به کامپیوترهای شخصی و سیستم‌های بازی را داشت و با استفاده از آن، می‌توانست به کاربران، پیام‌های صوتی ارائه دهد. این دستگاه در بازار خانگی و تجاری مورداستقبال قرار گرفت و در ساخت اسباب بازی‌های الکترونیکی نیز به کار می‌رفت.

MOS Technology 6502 Microprocessor (1975)

میکروپردازنده 6502، یک میکروپردازنده 8 بیتی ساخت شرکت MOS Technology درسال 1975 به بازار عرضه شد.

این میکروپردازنده مغز اصلی کامپیوتر های از جمله Apple II ,Commodore PET, BBC Micro و همچنین سیستم های بازی های آتاری و Nintendo قرارگرفت.دلیل موفقیت 6502 این بود که نه تنها سریع‌تر از رقبایش بود، بلکه بسیار ارزان‌تر نیز بود. 6502 با قیمت 25 دلار عرضه می‌شد، در حالی که Intel 8080 و Motorola 6800 هر دو تقریباً 200 دلار بودند.

این تراشه با طراحی ساده و کارایی بالا، کمک کرد تا قیمت پردازنده‌ها کاهش یابد،و به رشد صنعت کامپیوترهای شخصی کمک کرد.

Texas Instruments TMS32010 Digital Signal Processor (1983)

چیپ پردازش سیگنال دیجیتال TMS32010 ساخته شرکت Texas Instruments در سال 1983 عرضه شد. TMS32010 اولین چیپ DSP نبود (زیرا که اولین چیپDSP-1 ساخته شرکت Western Electric در سال 1980بود)، اما قطعاً سریعترین بود. این چیپ قادر بود عملیات ضرب را در 200 نانوثانیه انجام دهد.

از ویژگی‌های کلیدیTMS32010، قابلیت انجام عملیات ضرب‌وجمع در یک چرخه بود که آن را برای برنامه‌هایی که نیاز به محاسبات سریع و مکرر داشتند، مناسب می‌کرد. همچنین، دارای یک شیفتر باریک برای انجام جابجایی بیتی با کارآیی بالا بود. این چیپ در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در بسیاری از برنامه‌ها از جمله پردازش صدای دیجیتال، پردازش گفتار، پردازش سیگنال رادار و سیستم‌های کنترلی، استفاده گسترده‌ای داشت.

Microchip Technology PIC 16C84 Microcontroller (1993)

در دهه ۱۹۹۰، شرکت کوچک Microchip Technology با توسعه میکروکنترلر PIC 16C84 با حافظه EEPROM، با هزینه کمتر از رقبای خود، از جمله Motorola، و توانایی تغییر کدها در حال اجرا، وارد بازار شد. این تراشه در کارت‌های هوشمند، کنترل از راه دور و کلیدهای بی‌سیم استفاده شد و آغاز یک سری از میکروکنترلرهایی شد که در بین شرکت‌های Fortune 500 شناخته شدند. تقریباً ۶ میلیارد تراشه از این نوع به فروش رفته‌اند و در محصولاتی مانند کنترل‌کننده‌های صنعتی، وسایل پروازی بدون سرنشین، آتش بازی‌های کنترل شده توسط تراشه، جواهرات LED و یک نظارت‌کننده تانک فاضلاب به نام Turd Alert مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

Fairchild Semiconductor μA741 Op-Amp (1968)

آپ امپ (Operational amplifiers) یک نوع چیپ الکترونیکی هستند که برای انجام انواع کارهای الکترونیکی مانند تقویت صدا، مقایسه ولتاژ و بازگرداندن سیگنال‌های الکترونیکی استفاده می‌شوند. نخستین آپ امپ مونولیتیک یعنی μA702 در سال ۱۹۶۳ توسط رابرت ویدلار در شرکت Fairchild Semiconductor طراحی شد. در سال ۱۹۶۷، ویدلار یک آپ امپ بهبودیافته‌ی LM101 را برای شرکت National Semiconductor طراحی کرد. در آزمایشگاه R&D شرکت Fairchild، دیوید فولاگار طراحی خود را برای بهبود μA741 ارائه کرد که به استاندارد آمپلی‌فایرهای عملیاتی تبدیل شد. این چیپ و نسخه‌های مشابه آن در صدها میلیون عدد به فروش رفته‌اند.

Intersil ICL8038 Waveform Generator (circa 1983)

تراشه تولید موج ICL8038 اینترسیل، یک آی سی آنالوگ که در اوایل دهه 1980 معرفی شد. این تراشه قادر به تولید انواع موج‌ها از جمله موج سینوسی، مثلثی و مربعی بود و همچنین موج‌های پیچیده‌تری مانند موج نواری و پالسی را تولید می‌کرد. این مدار در سینتیسایزرهای موسیقی الکترونیکی، تجهیزات آزمایشگاهی و دیگر برنامه‌هایی که نیاز به یک موج پایدار و دقیق دارند، استفاده می‌شد و آنقدر محبوب شد که شرکت اینترسیل مستند با عنوان “همه چیزی که همیشه می‌خواستید در مورد ICL8038 بدانید” را منتشر کرد.

Western Digital WD1402A UART (1971)

وسترن دیجیتال WD1402A یک تراشه‌ی UART (Universal Asynchronous Receiver/Transmitter) است که در سال 1971 توسط شرکت وسترن دیجیتال معرفی شد. این تراشه، ارتباط سریالی بین دستگاه‌های الکترونیکی را فراهم می‌کند و در زمان معرفی آن، یکی از اولین تراشه‌های UART بود.

تراشه‌ی WD1402A ابتدا برای استفاده در سیستم‌های کامپیوتری قدیمی مانند PDP-11 و VAX-11 طراحی شده بود. با این حال، به دلیل قابلیت‌های آن، اکنون نیز در مودم‌ها، لوازم جانبی کامپیوتر و لوازم الکترونیکی دیگر به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

Acorn Computers ARM1 Processor (1985)

در اوایل دهه ۱۹۸۰، شرکت Acorn Computers یک شرکت کوچک با یک محصول بزرگ بود. این شرکت، مستقر در کمبریج، انگلستان، بیش از ۱.۵ میلیون کامپیوتر رومیزی BBC Micro فروخته بود. حالا وقت طراحی مدل جدید بود و مهندسان Acorn تصمیم گرفتند تا یک میکروپروسسور ۳۲ بیتی خود را طراحی کنند. آن‌ها آن را Acorn RISC Machine یا ARM نام گذاری کردند. ARM کوچک، کم مصرف و آسان برای برنامه‌نویسی بود. در سال ۱۹۹۰، Acorn بخش ARM خود را اسپین آف کرد و معماری ARM به محبوب‌ترین پردازنده تعبیه شده ۳۲ بیتی تبدیل شد. بیش از ۱۰ میلیارد هسته ARM در انواع ابزارها، از جمله آیفون، استفاده شده است.

Kodak KAF-1300 Image Sensor (1986)

دوربین دیجیتال Kodak DCS 100 که در سال ۱۹۹۱ معرفی شد، به قیمتی حدود ۱۳ هزار دلار عرضه می‌شد و به یک واحد ذخیره‌سازی اطلاعات خارجی با وزن ۵ کیلوگرم نیاز داشت که کاربران باید آن را با یک بند شانه بر روی خود حمل می‌کردند. با این حال، قسمت الکترونیکی دوربین که در داخل یک دوربین نیکون F3 قرار داشت شامل یک قطعه سخت‌افزار قابل توجه بود: یک تراشه به اندازه ناخن انگشت که می‌توانست تصاویر را با وضوح ۱.۳ مگاپیکسل ضبط کند، کافی برای چاپ تصاویر 5×7 اینچی.اریک استیونز طراح چیپ می‌گوید”در آن زمان، ۱ مگاپیکسل یک عدد جادویی بود”. این تراشه اساس ارتقاء حسگرهای CCD در آینده شد و به شروع انقلاب عکاسی دیجیتال کمک کرد.

IBM Deep Blue 2 Chess Chip (1997)

در سال ۱۹۹۷، کامپیوتر بازی شطرنج Deep Blue شرکت IBM، قهرمان جهانی آن زمان، گری کاسپاروف را شکست داد و بالاخره انسان‌ها به دست کامپیوترها شکست خوردند. هر یک از تراشه‌های Deep Blue شامل ۱.۵ میلیون ترانزیستور به صورت بلوک‌های ویژه مرتب شده بود، همچنین این تراشه‌ها می‌توانستند در ثانیه ۲۰۰ میلیون موقعیت شطرنجی را پردازش کنند. فنگ-هسیونگ هسو، ذهن خالق Deep Blue، که اکنون در شرکت مایکروسافت کار می‌کند، میگوید “آن‌ها فشارهای روانی بسیار بزرگی را در ان زمان اعمال کردند”.

Transmeta Corp. Crusoe Processor (2000)

پردازنده کروزو شرکت ترانس‌متا، یک پردازنده‌ی قدرتمند با مصرف انرژی کم بود که در سال 2000 معرفی شد. هدف ترانسمتا از طراحی این پردازنده، ارائه پردازنده ای با مصرف انرژی کم بود که باعث شرمساری پردازنده‌هایی شود که توسط اینتل و AMD ارائه می‌شدند. این پردازنده با استفاده از تکنولوژی‌های نوین، از جمله کدگذاری دینامیکی، قابلیت اجرای برنامه‌های x86 را دارا بود. کروزو دارای یک واحد اجرایی ۱۲۸ بیتی بود که به طور همزمان می‌توانست چندین دستور را اجرا کند. همچنین، دارای ویژگی‌هایی مانند مدیریت خودکار توان، کاهش نویز سیستمی، و حفاظت از حافظه‌ی کش بود. از آنجایی که کروزو قابلیت اجرای برنامه‌های x86 را داشت، می‌توانست به عنوان جایگزینی برای پردازنده‌های اینتل و AMD استفاده شود. با این حال، بازار فعال پردازنده‌های سریع‌تر و قدرتمندتر از طرف شرکت‌های دیگر وارد شدند و این باعث شد که موفقیت تجاری شرکت ترانس‌متا محدود شود.

Texas Instruments Digital Micromirror Device (1987)

تراشه‌ی دیجیتال Micromirror دستگاه (Digital Micromirror Device) شرکت Texas Instruments، یک تراشه‌ی نمایشگر نوری است که در سال 1987 معرفی شد. این تراشه، برای اولین بار در سال 1996 در دستگاه‌های نمایشگر پروژکتورها به کار گرفته شد.

تراشه‌ی DMD، یک تراشه‌ی نوری ساختاری است که از میلیون‌ها آینه کوچک و قابل حرکت تشکیل شده است. این آینه‌ها با تغییر جهت انعکاس نور، تصویر را به صفحه‌ی نمایش پروژکتور منتقل می‌کنند. این تراشه، می‌تواند تا ۴۰۰۰۰ آینه کوچک را در بر داشته باشد و به دلیل ساختارش، قابلیت نمایش تصاویر با کیفیت بالا و روشنایی مناسب را داراست.

تراشه‌ی DMD در ابتدا برای استفاده در دستگاه‌های پروژکتور طراحی شده بود، اما در حال حاضر، به گسترش یافته و در دستگاه‌هایی مانند تلویزیون‌های پروژکتور، دستگاه‌های نمایش 3D مورد استفاده قرار می‌گیرد.

Intel 8088 Microprocessor (1979)

پردازنده میکرو Intel 8088، در سال 1979 توسط شرکت اینتل معرفی شد. این پردازنده، یک پردازنده‌ی ۸ بیتی با فرکانس 4.77 مگاهرتز بود که برای استفاده در کامپیوترهای شخصی طراحی شده بود.

پردازنده Intel 8088، با استفاده از معماری x86، دارای یک واحد پردازشی با قابلیت اجرای دستورات پیچیده و فراوان بود. همچنین، این پردازنده دارای یک واحد حافظه‌ی پرسرعت 64 کیلوبایتی بود که با قابلیت افزایش تا 1 مگابایت، ظرفیت کافی برای اجرای برنامه‌های پیچیده را فراهم می‌کرد.

پردازنده Intel 8088 به عنوان پردازنده‌ای ارزان و مناسب برای استفاده در کامپیوترهای شخصی، به سرعت پرطرفدار شد و در کامپیوترهایی مانند IBM PC و Compaq Portable مورد استفاده قرار گرفت. این پردازنده در طول دهه 1980 میلادی مورد استفاده قرار گرفت و توانست باعث رشد صنعت کامپیوتر شخصی شود.

Micronas Semiconductor MAS3507 MP3 Decoder (1997)

قبل از آی پاد، پخش‌کننده دیجیتال PMP300 شرکت Diamond Rio وجود داشت. این پخش‌کننده در سال ۱۹۹۸ عرضه شد و به سرعت محبوب شد، اما چیزی درباره این پخش‌کننده بسیار قابل توجه بود، حاوی تراشه‌ی رمزگشایی MP3 با نام MAS3507 از شرکت Micronas بود، که یک پردازنده دیجیتال با معماری RISC بود که دستورالعمل‌های بهینه‌سازی شده برای فشرده‌سازی و بازگشت صدا داشت. این تراشه، به شرکت Diamond Rio اجازه داد تا حدود دوازده آهنگ را در حافظه‌ی فلش خود ذخیره کند(امروزه چیزی بسیار کم ارزش)، اما در آن زمان برای رقابت با پخش‌کننده‌های قابل حمل CD کافی بود.

Mostek MK4096 4-Kilobit DRAM (1973)

موستک اولین شرکتی نبود که در زمینه تولید DRAM فعال بود، زیراکه این عنوان به اینتل تعلق دارد. اما چیپ DRAM 4 کیلوبیتی موستک نوآوری کلیدی ای را با خود به همراه داشت؛ MK4096 یک چیپ حافظه دینامیکی تصادفی با ظرفیت 4 کیلوبیت بود که در سال 1973 توسط شرکت موستک (Mostek Corporation) معرفی شد. این یکی از اولین چیپ‌های DRAM تجاری بود و نقش مهمی در توسعه فناوری حافظه کامپیوتری بازی کرد.

Xilinx XC2064 FPGA (1985)

در اوایل دهه ۱۹۸۰، طراحان تراشه سعی می‌کردند تا حداکثر استفاده را از هر ترانزیستور در مدارهای خود ببرند. اما فریمن یک ایده بسیار نوآورانه داشت. او یک تراشه با ترانزیستورهای فراوان طراحی کرد که بلوک‌های منطقی به صورت غیرمنظم تشکیل می‌دهند و این بلوک‌ها قابل پیکربندی و تنظیم مجدد با استفاده از نرم‌افزار بودند. برای عرضه تراشه به بازار، که به آن FPGA (Field-Programmable Gate Array) گفته می‌شد، فریمن شرکت زیلینکس را تأسیس کردند. اولین تراشه Xilinx XC2064 FPGA در سال 1985 به بازار عرضه شد که قابلیت انجام عملیات منطقی و پردازش داده را با استفاده از تراشه‌های برنامه‌پذیر داشت. XC2064 FPGA در زمان عرضه‌اش، یکی از قدرتمندترین و پیشرفته‌ترین تراشه‌های FPGA بود که قابلیت برنامه‌ریزی و منطق پیچیده را فراهم می‌کرد.

Zilog Z80 Microprocessor (1976)

فدریکو فاژین، که درشرکت‌ اینتل فعالیت می‌کرد، با نیازها و هزینه‌های بازاریابی یک میکروپروسسور آشنا بود. او در اینتل، در طراحی دو نمونه کلیدی، 4004 و 8080 که به شهرت رسیده بود، نقش داشت. بنابراین با همکار سابق خود در اینتل به نام رالف اونگرمن شرکت زایلوگ را تأسیس کرد. آنها ابتدا قصد داشتند یک میکروکنترلر چیپ تک‌تراشه تولید کنند، اما به زودی متوجه شدند که بازار این حوزه پر از چیپ‌های خوب است و به سختی می‌توانند سود قابل توجهی کسب کنند. بنابراین، آنها تصمیم گرفتند به سمت تولید میکروپروسسور بروند. برای ماه‌ها، فاژین، اونگرمن و ماساتوشی شیما و مهندس دیگری از اینتل، 80 ساعت در هفته کار کردند تا در مارس سال 1976،آنها سرانجام یک چیپ پروتوتایپ داشتند. تیم زایلوگ هدف داشتند تا Z80 را نسبت به 8080 بهبود دهند و همچنین سازگاری کامل با نرم‌افزار 8080 را در اختیار کاربران قرار دهند تا بتوانند مشتریانی را از اینتل جذب کنند. در نهایت، Z80 به هزاران محصول از جمله کامپیوترهای قابل حمل Osborne I، Radio Shack TRS-80 و MSX، پرینترها، دستگاه‌های فکس، فتوکپی‌ها، مودم‌ها و ماهواره‌ها وارد شد. زایلوگ هنوز هم Z80 را تولید می‌کند و این چیپ در برخی سیستم‌های تعبیه شده محبوب است.

Sun Microsystems SPARC Processor (1987)

پردازنده Sun Microsystems SPARC (Scalable Processor Architecture) یک معماری پردازشگر نوآورانه و تأثیرگذار بود که توسط شرکت Sun Microsystems به همراه دانشگاه استنفورد توسعه یافت. این پردازنده در سال 1987 معرفی شد و به عنوان معماری اصلی پردازنده‌های سیستم‌های کاری و سرورهای پیشرفته Sun به کار گرفته شد.

معماری SPARC برای مقیاس‌پذیری بالا طراحی شده بود و قادر بود در گستره‌ای از سیستم‌های محاسباتی، از دستگاه‌های تعبیه شده کوچک تا سرورهای چندپردازنده‌ای بزرگ، استفاده شود. همچنین، طراحی آن برای بهره‌وری بالا از نظر عملکرد و مصرف برق نیز بسیار موثر بود. یکی از ویژگی‌های کلیدی معماری SPARC استفاده از فلسفه طراحی کامپیوتر با مجموعه دستورات کاهش‌یافته (RISC) بود.

Tripath Technology TA2020 AudioAmplifier (1998)

از علاقمندان به موسیقی اصرار داشتند که تقویت‌کننده‌هایی مبتنی بر لامپ وکیومی صدای بهتری تولید می‌کنند. بنابراین، وقتی در جامعه موسیقی ادعا کردند که یک تقویت‌کننده جامد کلاسD توسط شرکت Silicon Valley به نام Tripath Technology تولید شده و صدای گرم و پویا مانند تقویت‌کننده‌های لامپ ارایه می‌دهد،یک مسئله بسیار مهم بود. Tripath از یک سیستم سمپل 50 مگاهرتزی برای راه اندازی تقویت‌کننده استفاده می‌کرد و مانند اکثر تقویت‌کننده‌های کلاسD، مدل TA2020 بسیار کارآمد در مصرف انرژی بود؛ نیازی به سینک حرارتی نداشت و می‌توانست از بسته‌بندی کوچک استفاده کند. نسخه 15 واتی و ارزان قیمتترین مدل TA2020 از Tripath با قیمت 3 دلار در جعبه‌های صوتی و سیستم‌های صوتی کوچک استفاده می‌شد.

Communications Overture ADSL Chip Set (1994)

آیا به خاطر دارید که وقتی DSL وارد بازارشد، شما مودم 56.6 کیلوبیت بر ثانیه خود را به سطل زباله انداختید؟ شما و دو سوم کاربران اینترنت دنیا که از DSL استفاده می‌کنند، باید از Amati Communications سپاسگزار باشید؛ یک استارتاپ پیشرو از دانشگاه استنفورد. در دهه 1990، آنها با روشی به نام Discrete Multitone (DMT)،یک روش مدولاسیون، DSL را ابداع کردند.روش DMT رقابتی را از جمله روش‌هایی که توسط شرکت‌های بزرگ مانند AT&T ارائه شده بود، شکست داد و به عنوان یک استاندارد جهانی برای DSL شناخته شد.

Motorola MC68000 Microprocessor (1979)

میکروپردازنده MC68000، یکی از محصولات موفق و مهم شرکت موتورولا در دهه ۱۹۷۰ بود. این میکروپردازنده در سال ۱۹۷۹ معرفی شد و به عنوان یک میکروپردازنده ۱۶ بیتی محسوب می‌شد.

MC68000 با طراحی پیشرفته و قدرتمند بود. با قابلیت پردازش داده‌ها به صورت ۱۶ بیتی و ۳۲ بیتی، این میکروپردازنده قادر به انجام عملیات‌های پیچیده و پردازش داده‌های بزرگ بود. با داشتن بیش از ۶۸٬۰۰۰ ترانزیستور، MC68000 در مقایسه با رقبای خود، مانند میکروپردازنده ۸۰۸۶ اینتل، تعداد ترانزیستورهای بیشتری داشت. به عنوان یکی از اولین میکروپردازنده‌های موفق و قدرتمند، نقش مهمی در توسعه صنعت کامپیوتردر دهه ۱۹۷۰ ایفا کرد.

Chips & Technologies AT Chip Set (1985)

تا سال ۱۹۸۴، زمانی که IBM خط تولید کامپیوترهای شخصی AT با پردازنده ۸۰۲۸۶ را معرفی کرد، این شرکت یک برنده آشکار در زمینه کامپیوترهای رومیزی بود و قصد داشت همچنان برتری خود را حفظ کند. اما این برنامه ها توسط یک شرکت کوچک به نام Chips & Technologies در سن خوزه کالیفرنیا خراب شد. C&T پنج تراشه را توسعه داد که عملکرد مادربورد AT که حدود ۱۰۰ تراشه است، را تکرار می‌کردند. تراشه‌های C&T تولیدکنندگانی مانند شرکت Acer تایوان را قادر می‌ساختند تا کامپیوترهای ارزان‌تری بسازند و حمله کلون‌های کامپیوتر شخصی را آغاز کنند.

Computer Cowboys Sh-Boom Processor (1988)

همه چیز در سال ۱۹۸۸ آغاز شد وقتی که Russell H. Fish و Chuck H. Moore یک تراشه عجیب به نام Sh-Boom ایجاد کردند.این پردازنده بسیار ساده و کارآمد بود و به گونه‌ای طراحی شده بود که قادر بود با سرعتی بیشتر از ساعت مداری که سایر بخش‌های کامپیوتر را کنترل می‌کرد، عمل کند. بنابراین، فیش و مور توانستند راهی برای اجرای پردازنده با ساعت داخلی بسیار سریع خود پیدا کنند، در حالی که همچنان با بقیه سیستم کامپیوتر هماهنگ باشد. اما Sh-Boom هرگز به یک موفقیت تجاری تبدیل نشد و پس از ثبت اختراع قطعات نوآورانه آن، فیش و مور به سمت‌های دیگر پیش رفتند. این پردازنده و نوآوری‌های آن در ادامه سال‌ها توسط شرکت‌های دیگر نیز استفاده شدند و در نهایت باعث بروز دعاوی حقوقی بین شرکت Patriot Scientific و شرکت‌های بزرگی مانند اینتل، ای‌ام‌دی و سونی شد.

Toshiba NAND Flash Memory (1989)

در سال ۱۹۸۹، شرکت توشیبا اولین حافظه فلش NAND تجاری را عرضه کرد. حافظه فلش NAND یک نوع حافظه نیمه‌هادی بود که امکان ذخیره سازی دائمی داده‌ها را بدون نیاز به برق را داشت. این حافظه برای استفاده در دستگاه‌های الکترونیکی مختلف مانند تلفن همراه، دوربین‌های دیجیتال و رایانه‌های شخصی مناسب است. حافظه فلش NAND توشیبا با سرعت بالا، حجم بزرگ و مصرف برق کم، به عنوان یکی از مهمترین تکنولوژی‌ها در زمینه ذخیره‌سازی دیجیتال شناخته می‌شود.

شما می توانید با مراجعه به فروشگاه ECA انواع تراشه ها و میکروکنترلرها را مشاهده کرده و نسبت به نیاز خود می‌توانید تهیه فرمایید.